blogak

LuisOiarzabal

AUTOLAGUNTZA: SASIBELARRA EDO SENDABELARRA?

Azken urteetan autolaguntzaren arloak gorakada handia jasan du, “Bum” bat izaten ari da. Autolaguntzaren inguruko geroz eta liburu gehiago daude, baita bideoak, tailerrak, ikastaroak, hitzaldiak eta beste hainbat gauza ere. Eta era guztietako gaiak hartzen ditu barne: sukaldaritza, argaltzeko dietak, zoriontasuna lortzeko bideak, lan gehiago izateko ideiak, lan gutxiago izatekoak, lasai bizitzeko gomendioak, eta abar.

Guzti hori zergatik?

935. urtean Alkoholiko Anonimoen erakundea sortu zen eta talde honen oinarria zera zen: inork ez du hobeto ulertzen alkoholiko baten egoera beste alkoholiko batek baino. Horrek, filosofia eta mekanika berdineko beste hainbat talde edo mugimendu sortzea eragin zuen, azken batean elkar-laguntza bultzatzen zutenak.

Gaur egun bizi dugun mundu honetan norberak bere buruaren jabetza eta kontrola bilatzea du helburu, baina ez digute nola egin erakutsi, ez digute hori aurrera eramateko aukerarik utzi, eta gainera, ez daukagu nahikoa denborarik arlo hori lantzeko. Horren aurrean, liburuek, bideoek, mezuek, tailerrek eta atzeko materialek laguntzen digute barruko su hori pizten. Pauso hori ematen dugunean gure sentsazioa ondorengoa izaten da: aurrera pauso bat ematen ari naiz ni berria bideratzeko.

Zergatik jarraitzen dugu berdin hainbeste liburu eta hitzaldiren ondoren?

Autolaguntza igeri egiten ikastea bezala da, teoria oso argi eduki daiteke, teknika guztiak jakin daitezke, baina azkenean uretara salto egin beharra dago igeri egiten ikasteko. Ez da erraza ikasitakoa martxan jartzea. Azken batean, gure beldurrek, erosotasunek eta inguruak betikoak izaten jarraitzera bultzatzen gaituzte, beti jokatu izan dugun modu berdinean jokatzera. Eta modu horretan zer lortzen dugu? Betikoa. Emaitzak ez dira aldatzen.

Inguruan pertsona asko dauzkagu autolaguntza txorakeria bat dela uste dutenak, ahulentzat dela, eta ni bezalako laguntzaile pertsonalek dirua irabazteko soilik balio duela esaten dutenak. Nik ere baditut lagunak arlo honetako liburuak irakurri edo hitzaldiren batera joango liratekeenak, baina besteek zer esango dutenaren beldurrez geldirik geratzen dira. Baina horietako batzuk askotan kafe batera gonbidatzen naute beren zalantza eta beldurrak elkarbanatu edo beren ametsetaz hitz egiteko. Normala da, uler dezaket. Izan ere, ni ere horrelakoa izan naiz urte askotan.

“Ados Luis, baina ez duzu gauza berrik esaten, esaten duzuna sen onekoa besterik ez da”. Sena oso gutxi erabiltzen dela aspaldi ikasi eta ikusi nuen. Pixkaka-pixkaka sen oneko gauzak ikasten eta berrikusten joatea ez litzaiguke batere gaizki etorriko guztioi.

Egia da ez dudala gauza berririk esaten, aspaldian beste batzuek esan, bizitu eta idatzi dituzten gauzak berreskuratu, pilatu, sailkatu eta azaltzen ditut soilik. Baita nik nire bizitzan izan ditudan esperientziak, gora-beherak, eta bertatik ikasitakoak ere. Hala ere, guzti hori askorentzat baliagarri eta lagungarri suertatzen da, eta ni pozik.

Norberaren jarrera da autolaguntzaren gakoa

Nik argi daukat autolaguntzak asko lagundu dezakeela, eta hipotesi hori argitzen saiatuko naiz:

Lehendabiziko aldiz liburu bat irakurtzea edo ikastaro edo hitzaldi batean parte hartzea erabakitzen dugunean aurrera pauso bat egiten ari gara, hain zuzen ere, lehenengo aurrerapausoa izango da. Horren aurrean, konturatzen gara zerbait falta dugula, zerbait aldatu edo hobetu nahi dugula. Eta lehen erabilitako alkoholiko anonimoen adibidearekin jarraituz,  hobetzeko lehenengo pausoa hori onartzea izango da. Beraz, lehenengo pausoa emanda, ZORIONAK!

Bigarren pausoa, onartzen dugun horretatik irteten ez dakigula ikustea izango da. Onartu beharra dago ez dakigula dena eta denetik. Socratesek zioen moduan: “Bakarrik dakit ez dakidala ezer ez”. AURRERA! Honen aurrean gure egoera berdinetik beste norbait atera dela edo aurrera egin duela konturatzeak eta berak emandako pausoak azalduko dizkigula jakiteak esperantzaz betetzen gaitu. ANIMO!

Autolaguntzako prozesuan gure sinesmenak aldatzen dira, izan ere, egoerak beste ikuspuntu batetik begiratzea lortuko dugu eta  ingurua beste betaurreko batzuekin begiratzea. Sinesmenak aldatuz gero, pentsamenduak ere aldatuko dira, baita emozioak ere. Ondorioz, jarrera ere guztiz aldatuko da. Eta, jarrera aldatzen bada, zer gertatuko da? Lortuko ditugun emaitzak guztiz desberdinak izango direla.

Kontutan izan behar dugu ez dela berdina zerbait ezagutzea edo zerbait jakitea. Sagardoaren inguruko liburu bat irakur dezakegu, dokumental bat ikusi edo hitzaldi batetara joan. Ezagutzen dugu sagardoa nola egiten den, zer den beharrezkoa eta zer pausu jarraitzen diren, baina badakigu sagardoa egiten?

Denean eta beti gertatzen den bezala, jarrera ezinbestekoa da hemen ere, helburua lortzeko gai edo ez-gai izateko. Liburuan, kurtsoan edo hitzaldian ikasitakoa egokia edo baliagarria iruditzen bazaigu praktikan jarri beharko dugu eta denboran zehar konstante izan. Zenbat denbora? Helburua lortzeko beharrezkoa zaigun denbora guztia.

Oso argi eduki behar dugu autolaguntzako liburu, ikastaro eta hitzaldiak aukeratzeko momentuan idatzi duenak edo aurkeztuko digunak bide hori egina duela eta emaitza onak lortu dituela. Autolaguntza bultzatzen dugunok gainontzekoei bide berriak aurkeztu, bide berri horiek probatzera bultzatu eta prozesu horretan laguntzeko gaude. Eta ziur naiz bide egokia aurkituko duzula. Zure barneak esaten dizuna entzuten baduzu, bide berriak probatu eta benetan nor zaren ikusiko duzu.

Gozatu zure bideaz eta laguntzarik beharrez gero, badakizu non nagoen.

jatorrizkoa ikusi

2013-2024
Blogetan! Blog izarren bila

AZKUE FUNDAZIOA
Agoitz plaza 1, 48015 Bilbo, Bizkaia
Tel. 94 402 80 81 - Faxa. 94 405 24 07