Gure ignorantzia.

Nire egunaz, eguraldiaz, aurpegiko granoaz, bazkariaz… kexu nintzen une berean entzun nuen telebistan nola haur batek “amaaaaaa!” oihukatzen zuen. Telebistara begiratu eta begiak estalita zituen haur zauritua ikusi nuen gizon baten besoetan, gerrak azalean utzi zizkion zauriak agerian zituela “amaaaaaa!” oihukatuz. Behin eta berriz, behin eta berriz amatxoren erantzun eskean. Azalean ageri zitzaizkionak baino zauri sakonagoak izango zituen haur horrek bere barnean, bere bihotzean. Agerikoa zen besoetan zeraman gizonak ez zuela bere amaren berririk (ez bere eta ez inguruko haurren amatxo eta aitatxorenik), ezta bizirik zegoen esperantzarik ere.

Begiratu nuen mahai ingurura eta nire baitako pentsamenduek lotsarazi ninduten, ia koloreak ateratzeraino, ia malkoak isurtzeraino, hotzikara sartu eta besoko ileak tentetzeraino. Tuntun halakoa!

Zer gertatu ote zitzaion bere amatxori? Eta aitatxori? Zer gertatuko zaie bera eta bere senideei? Bera bezelako haurtxoei? Zauritutakoei laguntzen dihardutenei? Bere herriari eta bertako herritarrei?” Bat- batean galderez josi zitzaidan burua, ia garuna (eta kopetako grano madarikatua) lehertzeraino.

Jo! Zenbait gustatuko litzaidaken momentu horretan pelikuletan gertatzen den moduan haur horren amatxo agertu eta bien arteko besarkada ikustea, behin hasita baita gainontzeko haurrenak ere, noski! Ai, baita lurrean hilda zeudenak berpiztea ere, edo gerrak ez existitzea eta mundu zoriontsu batean bizitzea…

Zer? Zuri ez? Zein polita den gauero ohean sartu eta amets egitea, eh?

Gerran zauritutako haurrari begiak estaltzen dizkiote bertako errealitatea ezkutatzearren, inguruan dituen gorpuak ez ikustearren, bere etxea erorita ez ikustearren, bere amatxo hilda ez ikustearren… Baina gu nola bizi gaitezke hain lasai hau egunero ikusita?

XXI.mendeko gerrak lotsatu egin beharko gintuzke, mahaitik altxarazi eta ametsak egi bihurtzeko borrokatu behar dela kontzientziatu. Kontua da nahiago dugula…

– Jo, ama, hau ia hotza dago! Ez al dago beste ezer bazkaltzeko?

Ba hori, amatxo agertzen den pelikulak ikusi zinean palomitak jaten ditugun bitartean.

XXI.mendeko gerrak izen bat du: GURE IGNORANTZIA.