Akrostikoa egiteko, material osagarrietan Izaskun Landaidari egindako elkarrizketari eutsi diot.
Josuneren blog sarrera aukeratu dut ondoko arrazoiengatik:
Asko ez ditut ezagutzen onartu behar dut. Aipatutakoa ez du esan nahi, bertan agertzen diren bete beharrak ez ditudala betetzen. Ausartuko nintzake esatera hezitzaile gehienok ezagunak izan ala ez ezagunak izan bere egunerokotasunean kontuan hartzen ditugula. Hori dela eta denak dira esanguratsuak.
Aurreko paragrafoan aipatutakoa erantzu sinplea irudi dezakenez ondoko hausnarketa konpartituko dut zuekin. Askotan entzuten da legea gizarte baino polikiago joaten dela. Kasu honetan zalantzan jarri nahiko nuke baieztapen hori.
1978-ko Espainiako Konstituzioaren bi artikuku hauek jasota daude:
14. artikulua: espainiarrak berdinak dira legearen aurrean, eta ezin da inolako bereizkeriarik egin jaiotza, arraza, sexu, erlijio, iritzi edo bestelako egoera edo inguruabar pertsonal edo sozialengatik.
Hau oso esanguratsua da. Kasu honetan ematen duelako gizarteko gehiengoari, inola ere ez osoari, legeak aurre hartu diolako. Honek erronka hau planteatzen dit nola egingo dugu orain arte hori barneratu ez dutenek barneratzeko. Erronka honi aurre egiteko garrantzia harten dute aurrera eraman diren politikak eta eramango behar direnak eta hezitzaileon kasuan sortutako planak eta plan horiek aurrera ateratzeko politikak.
Ondoria niretzako: segi aurrera, kritikoa izan, ez itxoin lege bat sortu arte edo dagoena berritu eta egokitu arte egin beharrekoak egiteko.