Aukeratu dut gida hau HEZKUNTZAN ERABILTZEKO HIZKUNTZA-JARRAIBIDEAK (EMAKUNDE, 2008), eremu hezitzailean landu beharreko lehentasunezko alderdi pare bat aipatzeko.
Ondorioak hauek oso esanguratsuak dira:
Ikusten ari garen bezala, historikoki, komunikazioaren estilo femeninoaren eta maskulinoaren arteko aldeak eraikuntza ideologiko-sinboliko batetik datoz, "emakume izatea" edo "gizon izatea" identitatea osatzen duena, kulturalki aurrez finkatutako gidoi bati erantzuten dio, nahi ala ez. Baina genero-identitatea eraikuntza soziokulturala denez, aldatu eta landu daiteke.
Galdetu behar genioke geure buruari genero-ikuspegia txertatzeak zer ekarpen egiten digun edota zer ondoriotara eramaten gaituen errealitate soziolinguistikoa hobeto ezagutzeko.
Hezitzaile moduan, zein dira hau guztia ikastetxean lantzeko erronkak?
Aste honetan post hau gomendatzen dizuet, Oihanak planteatutako diskurtsoarekin oso identifikatua sentitzen naizelako. Zerrendatu ditut erronka horiek.
Hizkuntza hezkidetzailea modu integralean ikastetxeko esparru, testuinguru eta euskarri guztietan (ahoz, idatziz eta ikonografikoz eta digitalez) eta kanpoko erakundeekiko harremanetan erabiltzean datza.
Nire ustez, hizkuntzari, ahozkoa eta idatzizkoa, eskatu beharreko irizpide bakarra zera da, pertsona guztiak beti berdintasunez ikusaraztea.
Hausnarketa honek ekarri dit burura estrategien garrantzia, sexismoa hautemateko eta irakaskuntza-ikaskuntza prozesuaren kalitatea hobetzeko. Berdintasunean eta elkarrekiko errespetuan oinarritutako gizartea eraikitzea da helburua.
Hezkuntzaren erronkei buruz hausnartzeko interesgarria iruditu zait Marina Subirats soziologoak genero-berdintasunean hezteko moduari buruzko elkarrizketa.
Eskola bada elementu sozializatzaile nagusia, honek estereotipo batzuk sendotzea eragotzi behar du, eta gizarte justuago bat sortzen eta eraikitzen ahalegindu behar du.