Azken aldion, tesian murgil eta murgil ibili ostean, artikulu gutxik eragin didate zer pentsatua. Txillardegi sarietan irabazle izan den Miguel Galiciaren “Ebaluazioa: euskararen aldeko ekimenen labirintoan orientatzeko gakoa” irakurri dudan arte. Buruko hariak eta buruan txertatutako iltzeak ere mugitu dizkit, zeharo iradokitzailea iruditu zait eta zeharo baliagarria nire eguneroko lanean hobetzeko.
Izan ere, artikuluan Miguelek orain arte euskara planetan erabilitako ebaluazio irizpideak hankaz gora jartzen ditu. Bere berbetan esanda,
Engainagarria da, beraz, baieztatzea halako ekintzak halako emaitza ekarri duela zuzenean. Gehienez ere zera esan ahalko genuke: dena delako ekinbideak, ustez, eragin positiboa izan bide duela dena delako xedea erdiesteko saioan.
Berak, hain zuzen ere, kalitatezko irizpideak aldarrikatzen ditu (eta mahaigaineratzen ditu). Ze, kalitatea aintzat hartu barik, ez dago bereizterik zer den anekdotiko, hutsal, behin behineko edo funtsezko.
Kalitate hori zelanbait neurtzeko, fitxa bat proposatu egiten du egileak. Eta, horren arabera, irakurketa kualitatiboagoa eta kalitatezkoagoa egitea gure planen ebaluazioan:
Jarraitutasuna |
|
Beharrezko zerbitzuak. Auzo-lana. Zerbitzu-emaile. |
|
Doktrinatze funtziorik ez |
|
Transferigarria. Hedagarria beste esparru batzuetara. |
|
Bide batezko jarduera |
|
Informala |
|
Behetik gorakoa |
|
Protagonismoa bertokook |
|
Parte hartzearen nolakoa |
|
Jarduera arrunta (“tronkala”) |
|
Talka onargarria |
|
Helduen parte hartzea |
|