Blogetan! Blog izarren bila

74. EGUNA: JAIO NINTZEN BEZALA

Larrugorritan, biluzik, jaio nintzen bezala gustatzen zait eguzkia hartzea. Beroa azalean, eguzkiak ematen digun beroa azalean sentitzea bizirik nagoela sentitzea bezalakoa da. Ni, ezer gabe, naizen bezala eta natura. Une horretan munduaren parte sentitzen naiz, naturaren parte.

Horregatik, ez diet ondo ulertzen biluzteari beldur diotenei. Hainbeste erreparo, hainbeste lotsa ez da logikoa. Mundura arroparik gabe etorri ginen eta, salbuespenak salbuespen, gizaki baten gorputza baino ederragorik ez dago. Gure gorputzeko beste atal bat baino ez dira atal horiek eta ezkutatzeak, hain zuzen ere, ematen die bekatu edo lotsa horren balorea. Egia da, hondartzako harea deserosoa izan daitekeela, batez ere, nahi ez dugun zulotik sartzen denean. Baina, horretaz gain, guzti-guztia ona da.

Herenegun sartu ginen bigarren fasean eta hondartzara joan gaitezke. Aurten ez dakit nola egingo dugun distantzia mantentzeko eta, jakina, ez dakit hondartzara ere eraman beharko dugun ditxosozko maskara hori. Espero dut ezetz, bestela bainujantziaren markarik gabe, baina maskararen markak bai. Hori bai dela lotsa!!!

Nola ikusten duzue aurten hondartzara joatearena? Baduzue gogorik hondartzara joateko? Normalean zein hondartzara joaten zarete? Zergatik?

blogak

Euskerabili

74. EGUNA: JAIO NINTZEN BEZALA