Prismatikoak ez dira soilik auzokideak zelatatzeko erabiltzen egunotan, konfinamendua errespetatzen ote duten edo ez. Inguruko txorien behaketa ariketa osasuntsua bilakatu da askorentzat, batez ere etxean 24 orduz derrigorrez entzerratuta egon behar duten haurrentzat, larrialdi egoeraren zentzurik gabeko aginduen biktima nagusiak.
Hirietako trafikoa arinduta, txorien kantua berriz itzuli da gure eguneroko bizitzara, izan txolarre, zozo, tortola, buztanikara edo karnaba. Adi jarriz gero, alaituko dizkigute goizak eta ikusmira, eta hori bakarrik ez, bizi ditugun ziurgabetasun garai hauek hobeto ulertzen ere lagunduko digute. Izan ere, nork esan du animalien kontenplazioa garrantzirik gabeko denbora pasa besterik ez dela?
Haien jokabideak aztertuta, gure burua ere ari gara deskribatzen, gure ispilu baitira. John Berger filosofoak teorizatu du ondoen gizakien eta animalien arteko begiradak duen sakoneko esanahia. “Euren bizitza gurearen desberdina baina antzekoa izanik, lehen galderak sorrarazi zizkiguten, baita lehen erantzunak eman ere”. Naturarekin behinola galdu genuen harremana istant batean berreskuratu dezakegu inguruko izakiei erreparatuz. Hizkuntzen jatorria bera ere, animaliekin zerikusia duten metaforetan dagoela esan zuen Rousseauk! “Zergatik gizona (sic) baizik ez dago ergela izatera lotuta?”, idatzi zuen egoera primitibora itzultzearen inguruan.
Agian ez gara konturatu, baina udaberria iritsi da, denbora ez da gelditu. Laster paseko milaka hegazti igaroko dira gure zeruetatik, eta zorte pixka batekin agian oraindik ikus dezakegu kurrilo taldetxoren bat, iparraldeko bidea berandu hartuta. Geroago etorriko dira enarak eta sorbeltzak… etxetik entzun behar izango ote ditugu horien txirrio alaiak ere? Batek daki.
Madrilen Aver aves ekimenak baliatu du itxialdi kolektibo hau kanpaina bat abiatzeko eta herritarrek etxetik ikusten dituzten txorien berri sareetan zabaltzeko #AvesDesdeCasa traolarekin (txoriak etxetik). Zientoka ari dira parte-hartzen:
8 segundos intensos de lucha con su reflejo #LavanderaBlanca